Acanthus met zacht, licht ingesneden blad en volledig witte bloei. Synoniem: Acanthus ‘Jeff Albus’.
Groot, zacht blad dat minder ver is ingesneden dan bij andere Acanthus-soorten. Wel dezelfde bloemen. Komt soms wat traag op gang, bloeit op latere leeftijd.
Grote zilver geaderde bladeren met scherpe stekels. De bloemen zijn dezelfde als bij andere Acanthus-soorten: lange grove aren met witte bloemen met een auberginekleurig dakje erboven. Kan snel groeien maar bloeit dan vaak minder; plant ze op een niet te voedzame, kalkrijke plek.
Stevige kruising van Ernst Pagels. Bloeit met zachtgele bloemen in schermen die verbloeien tot bijna wit. Goede snijbloem en aantrekkelijk voor vlinders.
Goede snijbloem met grijzig groen, fijn ingesneden blad en zachtgele schermbloemen die verbloeien naar een crèmig wit. Regelmatig scheuren en opnieuw planten.
Bijzonder gekleurde Achillea; de bloemen zijn eerst zalmroze maar verbloeien langzaam naar zachtgeel. Ook deze Achillea houdt niet van natte grondsoorten.
De bloemen van deze Duizendblad openen rood en verbloeien naar donkerroze. Diep ingesneden grijsgroen blad. Goede plant voor bijen en vlinders.
Goede snijbloem met grijzig groen, fijn ingesneden blad . De bloemschermen zijn donkeroranje, bijna rood. Regelmatig scheuren en opnieuw planten.
Lijkt sterk op Achillea millefolium. In Kyrgyzstan gevonden, de plant groeide daar langs de rand van een beekje, op vrij zware, vochtige grond. Ik ben dan ook zeer benieuwd of hij de natte winters hier beter aankan dan Achillea millefolium.
Taaie gele schermbloem uit Centraal Azië, groeit daar in de volle zon op armere grondsoorten.
Geel bloeiende zaailingen van Aconitum lycoctonum ssp moldavicum. De naamgeving van deze soort is nogal verwarrend, de plant wordt ook verkocht als Ac. vulparia, Ac. pyrenaicum en zelfs als Ac. septentrionale hoewel deze laatste blauw zou moeten bloeien. Hoe dan ook: dit is een mooie zachtgeel bloeiende plant die graag op zware, niet te droge grond staat. Houdt niet van de volle middagzon. Maakt grote pollen blad maar bloeit met lange, relatief bescheiden aren. Mooi!
Deze ondersoort uit Moldavië bloeit met tweekleurige bloemen: de hoed van de bloem is bleeklila, alleen de buitenste rand van iedere bloem is zachtgeel. Wordt ongeveer 140 cm hoog en groeit op vochthoudende grond, liefst uit de volle zon.
Witbloeiende Monnikskap met donkergroen, ingesneden blad en lange stelen. Groeit bij voorkeur op vochthoudende grondsoorten in niet te felle zon.
Synoniem: Aconitum lycoctonum ssp vulparia. Zachtgeel bloeiende Monnikskap met donkere stelen en donkergroen blad. Groeit het liefst in halfschaduw op humusrijke grond maar in onze leemgrond doen ze het ook in de zon prima.
Voorheen Persicaria polymorpha. Deze steriele selectie zou iets kleiner blijven dan de soort maar 150 cm wordt hij wel. Bloeit met witte pluimen, na de bloei verkleuren de bloemen naar donkerroze. Woekert absoluut niet!