Bontbladige Miscanthus; groen-wit gestreept. Bloeit in ons klimaat vrijwel nooit maar is door de verticale strepen prachtig als structuurplant.
In zachte winters wintergroen. Bloeit met koperkleurige bloeiwijzen die zilverkleurig afrijpen.
Grote pollen met laag blijvend blad en lange dunne bloeihalmen die daar hoog boven staan. Mooie gele herfstkleur.
Bontbladige vorm met een witte streep op het brede groene blad. Het blad blijft laag, de bloeistelen met de open bloeipluimen steken er duidelijk bovenuit.
Nieuwe Molinia die door Jan Spruyt werd geselecteerd vanwege zijn rijke bloei.
Laag grasje met goudgele bloeihalmen die mooi rechtop blijven staan. Groeit graag op vochthoudende grond, liefst zonder kalk.
Laagblijvende Molinia, tot 80 cm, met mooie donkere aren. Hangt niet uit, blijft netjes rechtop staan.
Statige, groene variëteit. In het najaar verkleurt de plant okergeel met bruin.
Kleinere vorm van het inheemse pijpenstrootje. Groeit op vochtige, niet te rijke grond.
Nette groeiwijze met lange, smal blad en donkere aren. Hangt iets over.
Vrij zware zwarte aren. Deze Molinia heeft de dikste bloemen.
Mooie middelhoge Molinia met rechtstaande bloeistelen en laag, overhangend blad. De bloei heeft inderdaad wel iets weg van fakkels, geelbruin en hoog boven het blad.
Nog ijlere bloeiwijze dan andere Molinia’s. Grote pol slap overhangend blad met daarboven lange stevige, dunne stelen met ijle zwarte bloeiwijze.
Dikke bloempluimen in een lichte strokleur staan aan lange stelen boven slap, overhangend blad. Dit is de hoogste Molinia, tot 250 cm hoog maar nooit massief door het lage blad.
Statig, grijsblauw gras dat hier op onze rijke grond iets uit elkaar zakt. Op armere grondsoorten blijven ze netter. De bloei is sierlijk overhangend en aanvankelijk grijsblauw, later cremekleurig.
Groene Panicum waarvan het blad niet grijs of rood verkleurt zoals bij veel andere Panicums. Goede snijbloem. Houdt van iedere niet te droge standplaats in de zon.