De groeiwijze van Calamagrostis acutiflora maar iets lager en de bloei van Calamagrostis brachytricha. Een nette pol met rechtopgaand blad en een luchtige, grote bloeipluim. Voor drogere plekken in de zon. Ik zag dit gras voor het eerst in het Ebertpark in Ludwigshaven, een aanrader!
Ruwe Smele. Hele ijle planten met smal blad en dunne bloeihalmen in een goudbruine kleur. Mooi als vuller tussen andere planten. Vraagt een vrij vochtige standplaats.
In zachte winters wintergroen. Bloeit met koperkleurige bloeiwijzen die zilverkleurig afrijpen.
Vrij zware zwarte aren. Deze Molinia heeft de dikste bloemen.
Mooie middelhoge Molinia met rechtstaande bloeistelen en laag, overhangend blad. De bloei heeft inderdaad wel iets weg van fakkels, geelbruin en hoog boven het blad.
Nog ijlere bloeiwijze dan andere Molinia’s. Grote pol slap overhangend blad met daarboven lange stevige, dunne stelen met ijle zwarte bloeiwijze.
Nog ijlere bloeiwijze dan andere Molinia’s. Grote pol slap overhangend blad met daarboven lange stevige, dunne stelen met ijle zwarte bloeiwijze.
Dikke bloempluimen in een lichte strokleur staan aan lange stelen boven slap, overhangend blad. Dit is de hoogste Molinia, tot 250 cm hoog maar nooit massief door het lage blad.
Groot gras met open bloeiaren, maakt ondanks z’n grootte geen massieve indruk. De bloeiaren zijn zachtgeel en staan aan lange, iets overhangende stelen boven het groene blad. Oorspronkelijk uit de droogste plekken van de prairie maar verdraagt onze natte winters prima. Mooie gele herfstkleur.
Grote massieve pollen met fijn, slaphangend blad, daarboven lange dunne stelen met afhangende haverachtige bloeiwijzes. Bloeit vrij vroeg voor zo’n hoog gras. De standplaats moet absoluut droog zijn in de winter, nattigheid overleven ze niet.