Grote zilver geaderde bladeren met scherpe stekels. De bloemen zijn dezelfde als bij andere Acanthus-soorten: lange grove aren met witte bloemen met een auberginekleurig dakje erboven. Kan snel groeien maar bloeit dan vaak minder; plant ze op een niet te voedzame, kalkrijke plek.
Bijzondere kleur: veel bleker blauw dan andere Monnikskappen. Het blad is mooi glanzend donkergroen en niet zo grof. Heel sierlijke plant door de onvertakte rechte bloemstelen. Voor een niet te droge plek, liefst een beetje uit de zon.
Een voor mij nieuwe soort die ik in Kyrgyzstan voor het eerst gezien heb. Ik heb er verder nog geen ervaringen mee, ik heb wat zaden gezaaid, nu maar afwachten! De vermeerdering blijkt lastig, zeer beperkt leverbaar.
Geel bloeiende zaailingen van Aconitum lycoctonum ssp moldavicum. De naamgeving van deze soort is nogal verwarrend, de plant wordt ook verkocht als Ac. vulparia, Ac. pyrenaicum en zelfs als Ac. septentrionale hoewel deze laatste blauw zou moeten bloeien. Hoe dan ook: dit is een mooie zachtgeel bloeiende plant die graag op zware, niet te droge grond staat. Houdt niet van de volle middagzon. Maakt grote pollen blad maar bloeit met lange, relatief bescheiden aren. Mooi!
Deze ondersoort uit Moldavië bloeit met tweekleurige bloemen: de hoed van de bloem is bleeklila, alleen de buitenste rand van iedere bloem is zachtgeel. Wordt ongeveer 140 cm hoog en groeit op vochthoudende grond, liefst uit de volle zon.
Witbloeiende Monnikskap met donkergroen, ingesneden blad en lange stelen. Groeit bij voorkeur op vochthoudende grondsoorten in niet te felle zon.
Synoniem: Aconitum lycoctonum ssp vulparia. Zachtgeel bloeiende Monnikskap met donkere stelen en donkergroen blad. Groeit het liefst in halfschaduw op humusrijke grond maar in onze leemgrond doen ze het ook in de zon prima.
Variabele soort die tot voor kort onder Persicaria geschaard werden. Mooie solitairen die bloeien met witte pluimen in de zomer. Het zaad van deze plant kreeg ik uit Kazachstan.
Voorheen Persicaria polymorpha. Deze steriele selectie zou iets kleiner blijven dan de soort maar 150 cm wordt hij wel. Bloeit met witte pluimen, na de bloei verkleuren de bloemen naar donkerroze. Woekert absoluut niet!
De naamgeving bij Actaea (Cimicifuga) blijft onduidelijk. Dit soort heeft rechte witte bloeiaren en een meer spreidende groeiwijze dan andere Actaea’s, groeit dus sneller uit tot een grote pol. De bloemen zijn lang en mooi wit. Groenblad.
Mooie structuur met afgebroken geveerd blad, oftewel: kleine en grote, ingesneden blaadjes. Groeit mooi rechtop met een lange bloeiaar, de aar opent van beneden naar boven! Groeit op drogere kalkhoudendende grondsoorten, in de zon of halfschaduw.
Wintergroen bodembedekkertje met frisse witte bloei en mooi glanzend donkergroen blad. Makkelijk plantje dat op vrijwel iedere niet te droge plek wel wil groeien.
Vrouwenmantel. Klassiek in combinatie met blauwe geraniums. Dauw en regen parelen op het blad. Goede snijbloem en ook zeer geschikt voor in de schaduw!
Anemone uit Japan, speciaal geselecteerd vanwege hun compacte groei, ze blijven veel lager dan andere Herfstanemonen. Zachtrose bloemen.
Rijk bloeiende, kleinblijvende Herfstanemone uit Japan. Donkerrose bloei. Groeit op iedere goede tuingrond, liefst uit de felle zon.