Witte bloemen die uit een grijsgroene kelk groeien, dus niet paars zoals andere Acanthusvariëteiten. Frisgroen, ingesneden blad. Voor een warme plek in volle zon.
Stevige kruising van Ernst Pagels. Bloeit met zachtgele bloemen in schermen die verbloeien tot bijna wit. Goede snijbloem en aantrekkelijk voor vlinders.
Goede snijbloem met grijzig groen, fijn ingesneden blad en zachtgele schermbloemen die verbloeien naar een crèmig wit. Regelmatig scheuren en opnieuw planten.
Lijkt sterk op Achillea millefolium. In Kyrgyzstan gevonden, de plant groeide daar langs de rand van een beekje, op vrij zware, vochtige grond. Ik ben dan ook zeer benieuwd of hij de natte winters hier beter aankan dan Achillea millefolium.
Taaie gele schermbloem uit Centraal Azië, groeit daar in de volle zon op armere grondsoorten.
Geel bloeiende zaailingen van Aconitum lycoctonum ssp moldavicum. De naamgeving van deze soort is nogal verwarrend, de plant wordt ook verkocht als Ac. vulparia, Ac. pyrenaicum en zelfs als Ac. septentrionale hoewel deze laatste blauw zou moeten bloeien. Hoe dan ook: dit is een mooie zachtgeel bloeiende plant die graag op zware, niet te droge grond staat. Houdt niet van de volle middagzon. Maakt grote pollen blad maar bloeit met lange, relatief bescheiden aren. Mooi!
Deze ondersoort uit Moldavië bloeit met tweekleurige bloemen: de hoed van de bloem is bleeklila, alleen de buitenste rand van iedere bloem is zachtgeel. Wordt ongeveer 140 cm hoog en groeit op vochthoudende grond, liefst uit de volle zon.
Witbloeiende Monnikskap met donkergroen, ingesneden blad en lange stelen. Groeit bij voorkeur op vochthoudende grondsoorten in niet te felle zon.
Synoniem: Aconitum lycoctonum ssp vulparia. Zachtgeel bloeiende Monnikskap met donkere stelen en donkergroen blad. Groeit het liefst in halfschaduw op humusrijke grond maar in onze leemgrond doen ze het ook in de zon prima.
Variabele soort die tot voor kort onder Persicaria geschaard werden. Mooie solitairen die bloeien met witte pluimen in de zomer. Het zaad van deze plant kreeg ik uit Kazachstan.
Voorheen Persicaria polymorpha. Deze steriele selectie zou iets kleiner blijven dan de soort maar 150 cm wordt hij wel. Bloeit met witte pluimen, na de bloei verkleuren de bloemen naar donkerroze. Woekert absoluut niet!
Langzaam groeiende Zilverkaars met lange, iets vertakkende bloeiaren. De bloemen zijn wit en groeien uit roze knoppen. Bloeit het best in volle zon, daar wordt ook het blad het mooist paars maar vraagt dan wel een vochtige standplaats.
Prachtige verbetering van al die donkerbladige Cimicifuga’s. Deze blijft iets lager dan de meeste en heeft witte, soms iets rozige bloemen in enigszins overhangende aren. Heerlijk geurend!
Hoge zilverkaars, tot 180 cm!, met donker groen blad dat vooral op lichtere standplaatsen iets purper verkleurt. De bloemen zijn zo lang dat ze moeite hebben om rechtop te blijven staan en halverwege de aar doorbuigen.
Grote, schitterende planten die wat traag op gang komen. Het blad is glimmend groen en iets ingesneden, de bloemen staan aan lange stelen. De hoogste Zilverkaars in ons assortiment.
Misschien wel de mooiste Actaea. Sierlijke, enigszins hangende bloeiaren die bezet zijn met kleine witte bloemetjes. De aren zijn slank en staan aan dunne, vertakkende stelen waardoor de bloei elegant en transparant is. Groeit langzaam, het duurt wel even voor het een grote plant wordt.